επαπορώ

ἐπαπορῶ, -έω (AM)

μσν.

απορώ, εκπλήσσομαι, σαστίζω («ὁρῶσα ξύλῳ νῡν κρεμάμενον ἐπαπορῶ», Μηναία)

αρχ.

1. προβάλλω νέα απορία

2. παθ. α) έπαπορουμαι αμφισβητούμαι, αμφιβάλλομαι, είμαι αντικείμενο αμφιβολίας («τῶν νῡν ἐπαπορηθέντων», Πολ.)

β) απρόσ. επαπορείται

είναι αντικείμενο νέας απορίας, αμφιβολίας, αμφισβητήσεως

3. (με δοτ.) επικρίνω, ελέγχω

4. κάνω κάποιον να διστάζει, να αμφιβάλλει, τόν εμβάλλω σε απορία.